|
||||||||
|
Pianist/componist/producer Laurent de Wilde werd geboren in Washington in1960, in ’64 ging hij naar Frankrijk, in 1983 vertrok hij opnieuw naar de V.S. waar hij 8 jaar verbleef. Hij was inmiddels na zijn muziekstudie sinds 1987 begonnen met het opnemen van albums, hij heeft er nu zo’n 25 op zijn naam staan, gedeeltelijk op zijn eigen label Gazebo. Het trio bestaat uit De Wilde op piano, Jérome Regard op contrabas en Donald Kontomanou op drums. Alle composities zijn geschreven door Laurent behalve ”Easy come easy go” dat hij schreef samen met Donald. In zijn carrière heeft Laurent vaak geflirt met elektronische muziek, maar gelukkig (voor mij) keerde hij altijd weer terug naar de akoestische jazz. Het cd boekje is in de vorm gegoten van een soort stripverhaal waarin de getekende bandleden figureren, uitermate geslaagd. Het pianotrio is natuurlijk een van de oudste jazzvormen, des te moeilijker om je daarin te onderscheiden, toch weten de groten in dit genre zich altijd weer waar te maken en dat geldt zeker voor Laurent, Jérome en Donald. Het album gaat van start met “La Vague”, een dromerige compositie met fraaie herhaalde zetten op het klavier die langzaam wegebben. “Back on the beat” is een onherroepelijke swinger met een aanstekelijk stop and go ritme. Laurent had Ramsey Lewis in gedachten die vlak daarvoor overleed. Het titelnummer “Life is a movie” steekt van wal met fraai basspel van Jérome waarna Laurent het min of meer overneemt met subtiel en bluesy spel. Jérome op bas en Laurent plukkend aan de pianosnaren ronden het af met fraaie klanken. “Get up and dance” voldoet helemaal aan de titel, een lekker in het gehoor liggende compositie die inderdaad uitnodigt tot een dansje, heerlijke muziek die alle sores doet vergeten. “Mes Insomnuits” gaat uiteraard over slapeloosheid met een gesproken tekst van Laurent een beetje in de stijl van Claude Nougaro, in mijn oren niet erg boeiend maar ik heb dan ook geen last van slapeloosheid, terecht dat het helemaal aan het eind staat. Maar het doet niks af aan de superieure kwaliteit van dit album ! “La vie cést comme dans un film, parfois un film dáction, parfois un film dámour, un film qui finit bien, un film qui finit mal. On a parfois l’impression d’habiter dans sa propre histoire sans en etre vraiment l, acteur. On est plutot le spectateur de sa propre vie et parfois on se retrouve bombardé à líntérieur meme de l’histoire et puis de temps en temps l’histoire vous laisse de coté, on s’apercoit que cést sa propre vie (aldus Laurent De Wilde). Jan van Leersum |